Bu sefer çekip çıkmadım kapıyı. Çarpıp çıktım. Tüm sığınaklarım, düşman tarafından bulunmuşçasına, kaçar gibi. Elimde bir çanta. Siyah ve küçük. Hani deprem anında yatağınızın yanında, yanı başınızda bulunması gerekenlerden. Şiddetle sarsılırken, aklınıza ilk gelmesi gerektiği söylenenlerden. Hangi insan öyle bir zamanda çantayı düşünür ki? Onu bırak, gerçekten var mıdır böyle bir çanta? Dizilerde, filmlerde yolunda gitmeyen bir şey olduğunda, kadının hemen doldurduğu valizlerden olmadı hiç hayatımda. Devamı

Günün en çok bu saatlerini seviyorum. Çünkü bu saatlerde sen, beni bekliyorsun. Penceredeki çiçekleri suluyorsun beklerken. “Gece büyümüşler.” diyorsun içinden. Kafesteki deli kuşla sohbet ediyorsun gözlerini sokaktan ayırmadan, belki geçerim diye. Sizin sokaktan geçiyorsam vaktim yok demektir. Bakışıyoruz sadece. Ama ne bakışma. Gözlerinin içi gülüyor beni görünce, sokağın sonuna kadar ağzım kulaklarımda yürüyorum. Devamı

Her şeyin bir zamanı yoktur çoğu zaman; o, birden çok zamanın kusmasıdır. Her şeyinse bir zamanı vardır çoğu zaman; erken varıldığına ya da geç kalındığına hayıflansan da, sevinsen sebeplensen de bu, anlarının seninle oynadığı oyunlar toplamıdır.

Akıp geçersin an dilimlerinden; senin için olması gerekenler olur ya da olmaz. Sormaz doğan gün salıya mı uyanmak istersin perşembeye mi diye. Devamı