Kafanızın içinden bir ses size seslendi mi hiç? Ölen yakınlarınızın seslenişini duyduğunuz oldu mu? Benim başıma çok geldi, geliyor. Korkmuyorum, tam tersine huzur ve mutluluk sarıyor yüreğimi. Dinlersem iyi oluyorum. Dinlemeyip geçiştirirsem “bile bile lades”!

Medyum Dorothy Chitty, meleklerle yaşadıklarını ve danışanlarının başına gelen ilginç olayları anlatıyor, Trend Yayınevi’nin yayımladığı bu kitapta. Bazen dinleyip bazense dinlemediğimiz bu seslerin, uyarıların meleklerden geldiğini söylüyor. Ölen yakınlarımızın koruyucu meleğimiz olarak yanımızda olabileceğinden, seslerini duymamızın doğal olduğundan bahsediyor. Hiçbir din ya da inanca dayanmadan. Devamı

Beni hayatta tutanların belki de en önemlisi keşfetme heyecanı. “Ar-Ge mühendisi olsan iyi olurmuş” demişti Nurhayatçığım. Önceleri makineler, araçlar, uzay, evren, her türlü bilinmeyendi beni heyecanlandıran. Büyüdükçe yeni duygular keşfetmenin coşkusunu fark ettim.

Ne sonsuz duygu var yaşayabileceğimiz, adı olmayan, ada ihtiyacı olmayan… Sürekli yeni duygular bulup seviniyorum. Belki de şimdiye kadar dinlemediğim yüreğimin sesini duyuyorum. Kalbimi açtım evrene… Şahane duygularla doldurdu içimi.

Büyümenin keyfine varıyorum. Demek doğruymuş, 35-40 kendini keşfetmeye başladığın yaşlarmış. Keşfettikçe şaşıyorum kendime, neler varmış içimde. Hayat bu yüzden sürüyor işte…

Havalar soğudukça neşeleniyorum. Tamamen delirdim mi acaba? Böyle delilik daim olsun.

Hep sıkılmak, hep daralmak, hep olumsuzluğun içinde boğulmak pompalanıyor. Biraz da neşe pompalasak, bu karanlığı dağıtamasak da iyi hissedip sevinebiliriz.

Derin nefes alıp gökyüzünü görmenin hazzını yaşamak, bir an…

Neşeyi çağırın, hemen geliyor.