Yazmak, bütün dikkatimizi talep eden bir uğraş, doğru. Bazen bunu yazmaya engel olarak gördüğümüzü fark ettim. Aynı anda pek çok yere bakmayı, düşünmeyi, hissetmeyi becerebildiğimiz halde yazmak zor geliyor. Aslında baktığımız her yerden malzeme topluyoruz. İş; masanın, kâğıdın, klavyenin başına geçmeye kalıyor.

Yazmaya oturunca malzemeler zihnimizde dönüp duruyor. Birini yakalayıp başlamak lazım. Devamı

Beynine sarılı tel örgü mü seni böylesine incitti?

Yoksa bir köpek ansızın tasmandan mı çekti?

Sen dalgalara vurgunken oltalar hep seni sevdi.

Rüzgârı dost bilmeyesin, ikiyüzlüdür kendisi,

Anlardan an beğenip saçları okşadı, süsledi, Devamı

Yıldız tornavida, yaşamımın önemli unsurlarından biri. Dalga geçmiyorum. Ne zaman bir vidayı sıkıştırmak gerekse elimin altında olduğu için seviniyorum. O olmasaydı dolabın kapağı havada sallanacak, havluluk yerde kalacaktı. Evin dengesi bozulacaktı, dengem bozulacaktı. Biliyorum, pek dengeli gelmedi size bu sözler… İdare edin.

Yıldız tornavida, kalem kadar vazgeçilmez bir ihtiyaç. Yazmadan duramayacağım gibi onsuz da yaşayamam. Kalemimle zihnimi işliyorum kâğıda, onunlaysa mühendis kafamı geçiriyorum hayata. Algı ne garip bir mekanizma, değil mi?

Yıldız tornavidasız kalmayın, kalemsiz de…