Günün en çok bu saatlerini seviyorum. Çünkü bu saatlerde sen, beni bekliyorsun. Penceredeki çiçekleri suluyorsun beklerken. “Gece büyümüşler.” diyorsun içinden. Kafesteki deli kuşla sohbet ediyorsun gözlerini sokaktan ayırmadan, belki geçerim diye. Sizin sokaktan geçiyorsam vaktim yok demektir. Bakışıyoruz sadece. Ama ne bakışma. Gözlerinin içi gülüyor beni görünce, sokağın sonuna kadar ağzım kulaklarımda yürüyorum. Devamı

Karışık Kaset’i polisiye roman diye aldım, meğer “aşk” ve “meşk” varmış içinde. Tam benlik olduğunu anladım, benim kafa da bir karışık kaset…

Bir kere adı güzel kitabın. Hoop, gittim lise yıllarıma. Doğum günlerinde dans ettiğimiz “slow” karışık kasetlerle ne anılarımız var. İlk danslar, ilk öpüşmeler…

Roman, 1990’da başlıyor. Kahramanımız Ulaş, ilk karışık kasetlerini yapıyor. Ne şarkılar… İrem’e duyduğu aşkla “ilk” aşkın her anını hatırlıyoruz. Devamı