Bozulmuşum. Açılmıyormuşum. Oramı buramı kurcalıyor her gün. Yaşar bey ben eve geldim geleli bir durgun. Düşünceli. Beni yenilemeyi düşünüyormuş. Öyle söyledi geçenlerde kendi kendine.

Halbuki benden iyisini mi bulacak! Daha canlı, daha renkli olanları varmış bunların, dedi. Benim gibisini zor bulursun Yaşar bey! Bir açıldım mı envai çeşit kanal. Envai çeşit eğlence. İstersen dedikodu, istersen haber.

Devamı

Pembe pamuk şekere benzeyen saçlarını sıvazladı.

“Çok havalısın şekerim” dedi tasarımcı.  Şimdilik saçlarını, gözlerini ve çenesini değiştirebilmişti.

“Bir dahaki sefere yüzünü komple değiştirelim şekerim. Merak etme, yıl sonuna kadar kampanyamız devam edecek. Bir yüz alana bir yüz bedava!”

Yumuşak çenesine dokundu. İkram edilen çayı yudumladı.

Devamı

Elimde pazar çantalarıyla binanın kapısına vardığımda, ağzında yavrusuyla beni bekliyordu.

Seni bekliyormuş demek, diye seslendi arkamdan Adliye Kâtibi Nuran Hanım. Gözüm hiç tutmamıştı ama, kedicağızın bir bildiği vardır belki. Bakalım…

Karşı binadan Pakize Hanım, Nuran Hanımın Adliye’de kâtip olduğunu – belki de kâtip muavini, demişti – ama Adliye kâtibi olmadığını kulağıma fısıldamıştı. Günahı boynuna.

Devamı