Mekansız çöplük kokardı. Paçavralar içindeydi. Onun yanından geçenler burunlarını tutardı. Nefesi ve sesi mekansızdı. Camlara hohlamadı. Aynalara bakmadı. Kurumuş bedeni caddede kaldırım taşıydı.

Bir gün onu birisi buldu. İyice baktı ona, temizledi. Tozlarını fırçaladı. Parlattı. Mekansız sevinir gibi oldu. Kalbi sıkıştı. Bir kalbi olduğunu unutmuştu.

Devamı