Kız kardeşim ve 2,5 yaşındaki yeğenimle birlikte kitaplardan yılbaşı ağacı yaptık. Tam 4 raf kitap kullandık. Çok eğlendik. Birkaç süs ve ışıklarla da donatınca seyre değer hale geldi.

Siz de benim gibi gerçek çamlara kıymıyor, plastikleri de sevmiyorsanız deneyebilirsiniz. Google’dan pek çok fotoğraf bulabilirsiniz. Ben pek kavrayamadım önce ama kardeşimin tasarım zekâsı sayesinde kolaylıkla sonuca ulaştık. Yeğenimin heyecanı bize cesaret verdi.

Bolca umuda ve neşeye ihtiyacımız var. Bu ağaç bir vesile… Baktıkça ve yanında bir araya geldikçe umut saklandığı yerden çıkıyor.

− Nasıl yani? Ay Dede’nin sakalına tutunmaktan sıkılan umutlar, denize düşünce yakamoz mu oluyorlar?

− Evet, dalgalar o umutları gitmesi gereken kıyılara bırakıyorlar. Oradan da umutlar insanlara ulaşıyorlar.

− Saçma. Deniz her zaman dalgalı olmuyor ki. Hem denize kıyısı olmayan ülkelerde yaşayan insanlar ne yapıyor? Umutsuz mu kalıyor? Devamı

Bir ağacın dallarında dans ediyordum. Birden kendimi yerde buldum. Çok güçsüzdüm, üşüyordum. Neredeyse ağlamak üzereydim. Sesim de çıkmıyordu. Oracıkta ölüp gideceğime öylesine inanmıştım ki… Çaresizdim ve korkuyordum. Kaç saat sonra bilmiyorum, birden yanı başımda çok güzel bir kadın belirdi. Oğluyla doğa yürüyüşüne çıkmıştı. Bana baktı ve beni yavaşça yerden kaldırdı. Elleri sıcacıktı ve gülümseyen gözleri çok güzeldi. Korkum geçmişti. Devamı