Aklımdan konular geçiyor, geçip gidiyor… Başlıklar da. Yazmanın ya da yazamamanın başka bir halindeyim. Bu yazma meselesi böyle, her an başka bir yüzünü gösterir. Bu yüzden bitmez üstüne söylenen sözler.

Yazma arzusu da yaza yaza bitmez. Ayçekirdeği gibi, ne kadar çitlersen çitle tatmin etmez.

İyi gelir yazmak. İçini dökmek sayfalara, boşaltmak ruhundaki “kutu”yu. Sözünün sonsuzluğu şaşırtır seni, kelimeler yetmez.

Kendine anlatırsın anca, okuyan anlamaz senin gibi, ulaşmaz ona bütün kelimeler, senin sözlüğündeki anlamları ve taşıdıkları duygularla birlikte.

Sen de ancak kendi sözlüğün kadar anlarsın okuduklarını. Bu yüzden doğrudur, kimsenin kimseyi tam olarak anlamadığı.

Aslı yazmış, sabah ilk iş okudum: “Bu aralar yazarken başıma gelen bir durum var, sizinle de paylaşmak istedim. Daha farklı bir üslup kullanmayı planlarken her defasında hikayeler ve/veya karakterler kendi seslerini belirliyor. Kendi kendilerine konuşmaya başlıyorlar, ben de o şekilde devam ediyorum.”

Ne güzel! Kelimelerin kendiliğinden özgürce akıp gidivermesi… Yazan için en değerlisi bu. Düşünmeden yazabilmek, akışa bırakmak…

Aslı, daha kontrollü olmanın gerekip gerekmediğini soruyor. Kontrol, yazanı yorar, kelimelerini kısıtlar, karakterlerini hapseder. Zaten akışın içinde gizlidir kontrol, akışa varırken düşünceler birikir, elekten geçer ve özgür kelimelere yol verir.  Bırakın kaleminiz yolunu bulsun…

 

Siz de benim gibi yazıp çizmeye meraklıysanız, “Acaba iyi yazıyor muyum? Nasıl geliştirmeliyim?” sorularını soruyorsanız birlikte çalışabiliriz.

Neler yapacağız?

Yazışacağız. Yazınızı bana göndereceksiniz.

Size önerilerimi ve bazı ipuçlarını sunacağım.

Yazınızı bu öneriler doğrultusunda yeniden düzenleyip istediğiniz yerde yayımlayacaksınız ya da biriktireceksiniz. Karar sizin…

Devamı…