Aklımdan konular geçiyor, geçip gidiyor… Başlıklar da. Yazmanın ya da yazamamanın başka bir halindeyim. Bu yazma meselesi böyle, her an başka bir yüzünü gösterir. Bu yüzden bitmez üstüne söylenen sözler.

Yazma arzusu da yaza yaza bitmez. Ayçekirdeği gibi, ne kadar çitlersen çitle tatmin etmez.

İyi gelir yazmak. İçini dökmek sayfalara, boşaltmak ruhundaki “kutu”yu. Sözünün sonsuzluğu şaşırtır seni, kelimeler yetmez.

Kendine anlatırsın anca, okuyan anlamaz senin gibi, ulaşmaz ona bütün kelimeler, senin sözlüğündeki anlamları ve taşıdıkları duygularla birlikte.

Sen de ancak kendi sözlüğün kadar anlarsın okuduklarını. Bu yüzden doğrudur, kimsenin kimseyi tam olarak anlamadığı.

Bazen yeni kitaplara başlamak güç geliyor. Eski bir dosta sığınmak istiyorum, çoğunlukla da Bern oluyor bu eski dost. Bu kez Kendini Humprey Bogart Sanan Hırsız adlı macerasına döndüm. Bern’le dertleştik, acı çektik, hüzünlendik, güldük, cinayetleri çözdük. Yine çok iyi geldi bana.

Yeni kitaplara kavuşma zamanı. Kendimi Dost Kitabevi‘ne attım. Polisiyeden şiire, öyküden romana, felsefeden denemeye tam 9 kitap almışım. Seçmek çok zor, hepsini birden okumak istiyorum, ama polisiye ağırlığını koydu. Yaşasın kitaplar!