Adamımız vuruldu. En son söylenecek şeyi en başta söyledi Derviş. Derin bir üzüntü sardı beni. Oysa daha tanımıyorum ki… Nereden geldi bu sevgi, “adamımız” lafı falan? Derviş işte, adı üstünde, hikmetinden sual olmaz. Yaktı beni!

Belki de kurtulur canım, diye diye gömüldüm satırlara. Okudukça mı sevilir, doğru hissetmişim adamımı. Artan bir hüzünle, işi gücü tatil edip vurdukça vurdum sayfalara… Devamı

En iyi kısa animasyon filmi dalında Oscar alan The Fantastic Flying Books of Mr. Morris Lessmore mükemmel! Hele de benim gibi okuryatarlar için! Gülümseyerek ve gözlerim dolu dolu izledim. İşte buyurun:

Günlerdir aklımda, her sabah aynı vukuat! Simitçi uzaktan geçiyor, gözlerimin önünden kayıp gidiyor… O kadar acıklı durum.

Bugün özlemim o kadar arttı ki… Yine kaçtı tabii simitçi, aramızda koca duvarlar, bakakaldım ardından. Yoğun acı ve istek, kafayı çalıştırıyor galiba, markete sorayım dedim. Meğer her sabah taze simit geliyormuş adamlara, iyi mi?

Oh be! Deniz çağırsa da bir türlü gidemeyip Ankara’da kalmamın müsebbibi, çıtır çıtır simidime kavuştum. Ankaralı olmanın en manalı yanıdır işte bu simit. Hiç yüklemene gerek kalmaz, manasını içinde barındırır.