Denizin koynunda salınan kayık sarsıldı. Balıkçı gözlerini kırparak açtı, ovuşturdu. Kayığın kıçında zehir yeşili kafa dikeliyor, yılansı boyunları kıvrılıyordu. Müstehzi bakışlarını balıkçıya dikmişti. Çirkindi – ihtiyar balıkçı öyle düşündü. Köşeye çöreklenmiş gibi görünse de bedeninin gerisi denizin koyu derinliklerine uzanıyordu. Burunlarından tıslamalı sesler çıkarıyordu. İhtiyar adam, yüreğinin bu manzaraya dayanmasına şaşırdı.

Devamı

Su berraktı. Krisos eğilip görüntüsüne baktı. “Göster!” diye haykırdı, su bulanıklaşmaya başladı. Kaderini sudaki görüntüde izliyordu şimdi. Su karanlıktı, dalgalıydı. Burada boğularak ölecekti.

***

Asimi’nin babası tanrı, annesi ise suların koruyucularındandı.

Devamı

Mekansız çöplük kokardı. Paçavralar içindeydi. Onun yanından geçenler burunlarını tutardı. Nefesi ve sesi mekansızdı. Camlara hohlamadı. Aynalara bakmadı. Kurumuş bedeni caddede kaldırım taşıydı.

Bir gün onu birisi buldu. İyice baktı ona, temizledi. Tozlarını fırçaladı. Parlattı. Mekansız sevinir gibi oldu. Kalbi sıkıştı. Bir kalbi olduğunu unutmuştu.

Devamı