Bir arkadaşımın yeğeni, “Yoga yapar gibi oturuyor” dediklerinde “Yoogaa” diyerek onları şaşırtmış. Bebekti daha. Yeğenim de hep yoga hareketleri yapıyor, bebekliğin doğal davranışları. Demek aslımız bu, büyüdükçe beden unutuyor.

Yoga; beden, zihin, ruh ve nefesin birlikteliği demek. Bütünlüğümüzü sağlamak için hareket ederken nefesimizi, düşüncelerimizi uyum içinde tutmamıza yol açıyor. Parçalarımızı yeniden birleştirmemize…

Yoga hocam Elif Böcekli ile psikoterapiyle benzerliklerinden bahsettik. Dersten çıktığımda endişelerden, yorgunluktan arınmış hissediyorum. Tertemiz bir zihne kavuşuyorum. Terapi değilse ne?

Bilgilenmek isterseniz N. Sine Özsoy’un psikoanalizle yogayı karşılaştırarak anlatan “Yoga da Neymiş?” başlıklı yazısını okuyabilirsiniz. Elif hocamın önerisiyle okudum.

Namaste. (Ruhum ruhunun önünde saygıyla eğilir. İçimdeki ışık senin içindeki ışığı selamlar.)