Ah şu insanlar, h harfimi yuttular. “Naif” deyip duruyorlar. Kelimenin tam anlamıyla “acemice yapılan” bir davranış; “saf, deneyimsiz” insanlara özgü. Bir kere naif Fransızcadan geliyor, benim kökenimse Arapça. Ayrı dillerin kelimeleriyiz vesselam.

Beni yaralıyor bu h’sizlik. “İnce, duygulu, hassas” tabiatıma iyi gelmiyor. Bin yıllık deneyim bir anda yok olur mu?

Ey konuşanlar! Beni incitmeyin, h’mi unutmayın. Biraz nahif olun…