Fonda Dört Mevsim’den bir sonrası, gözlerim kapalı. Düşlerim, Viyana’da valsin çağladığı bir balo salonuna eteğini yerleştirerek kuruluyor. Ezgiler ürkek titreşirken, rüzgâr enerjini taşıyor kollarıma, ürperiyorum. Her hissedişimde özlediğimi, şaşkınlığıma yenik düşüyorum.

Titrek iki pırıltı halinde gözlerin, bir bebeğin hayata hazırlıksız gelişi gibi karşımdasın. Kahkahanı değil ama manidar gülümseyişini soluyorum. Bir bir dokunuyorum omuzlarına. Hayat izimi taşıyan parmaklarım kadife hisse aşina. Devamı

— Ayseel, kız nerdesin gözü kör olası.

— Burdayım hanımım, camları siliyordum.

— Kaç saat oldu ortalıkta yoksun, ne bitmez cam silmeymiş bu!

— Ama hanımım, biliyorsunuz ev eski, çerçeveler ahşap, boydan boya cam…

— Sus, bir de karşılık verme, ilaç saatim geldi. Devamı

— Doktor Hanım, babamın durumu nasıl?

— Yaşayabilir de ölebilir de, yaşama ihtimali %50.

— Normalde de öyle değil mi?

— Nasıl yani?

— Yani söylediğiniz %50 yaşama şansı hepimiz için geçerli değil mi? Ben hasta değilim ama benim de yaşama şansım %50 sonuçta.

— … Devamı