Sorunsuz ama yoğun geçen gece nöbetinden sonra biraz ayılabilmek için bahçeye çıktım. Gün daha yeni ağarıyor, gökyüzünde birkaç yıldız yanıp sönüyordu. Arka bahçeden gelen ıhlamur ve leylak ağaçlarının muhteşem kokusu beni mest ederken, bütün yorgunluğum kaybolmuştu.

Banklardan birisine tam oturmuşken kantinci Erol dibimde bitiverdi. Elindeki bol köpüklü kahveyi masaya bıraktı. Devamı

Ben bir zikirmatiğim. Renklerim var benim. Sade, yalın ve net.  İsmimse kullanan kişiyle özdeşleşir. Seda’nınki, Ayşe’nin, Özlem’inki gibi. Fabrikasyon ürünüm. Orada bir sürü kardeşim vardı. Büyük pazara sahip insanların eline düşene kadar, hepimiz yan yanaydık. Çok özlüyorum onları. Ne yapıyorlar ki? Hepsini geçerim de  “Mor”u, en yakın arkadaşımı hiç unutamam. Dükkândayken bir kutunun içinde dip dibe durur yaşar giderdik. Ne günlerimiz geçti be! Devamı

Holdingin döner kapısından içeri hızlı adımlarla girdim. Siyah Afyon mermeriyle döşenmiş geniş holü geçtim. 3 numaralı kabinin önüne gelip çağrı düğmesine bastım. Asansör 30. kattan aşağı doğru inmeye başladı. 30, 29, 28… Kırmızı panelde hızla değişen sayılar gözümün önünde geçit töreni yapıyorlardı. Hayatım boyunca onları hep sevmiştim, tabii matematiği de. Annemin dediğine göre anne, baba demeden önce bir, iki, üç demişim. Devamı